Statyczne ćwiczenia siłowe

Dla bardzo wielu ludzi, ćwiczenia siłowe kojarzą się z dźwiganiem ciężarów, np. siatek z zakupami, albo ukochanej trzymającej siatki z zakupami – ostatecznie wspólny trening, to bardzo fajna rzecz. Ale jest też coś innego, co pozwala wyrobić siłę. Coś z pogranicza siłowni, jogi i taiji. Nazywa się to statyczny trening siłowy. W zasadzie nazwa wszystko tłumaczy. Statyczny –  znaczy w bezruchu.

Tu nasuwa się (w każdym razie mnie) takie spostrzeżenie. STS (czyli statyczny trening siłowy) jest, w pewnym stopniu, podobny do Zhang Zhuangów, czyli do medytacji stojących. Do tego wniosku doszedłem obserwując ludzi ćwiczących Zhang Zhuangi. Jeśli ktoś łapie o co chodzi w medytacji stojącej, to STS przychodzi mu bez najmniejszych problemów. W drugą stronę to niestety nie działa, ludzie którzy potrafią wygenerować sporą siłę statyczną nie bardzo mogą pojąć w czym może im pomóc ćwiczenie z bardzo małymi siłami. Ale to nie mój problem, ja lubię i jedno, i drugie.

Piszę o tym, gdyż właśnie przyszła do mnie nowa książka, którą udało mi się kupić. Tytuł brzmi „Статическое силовые тренировки в подготовке юных спортсменов” czyli po naszemu „Statyczne ćwiczenia siłowe dla młodych sportsmenów”, ale nie szukajcie jej w księgarniach. Nawet tych najlepszych.

ćwiczenia siłowe

Książka jest napisana po rosyjsku, wydana w 1972 roku w Moskwie, w nakładzie zaledwie 2000 egzemplarzy. Właściwie nie książka, bo broszura (tylko 52 strony bez żadnej oprawy). Autorem jest П. Сирис – nic nie wiem o człowieku poza tym, że podpisuje się jako kandydat nauk pedagogicznych, to oznacza że był kandydatem :))). Na googlach nic nie znalazłem. Wydawnictwo nazywa się „Dynamo”, przez chwilę miałem nadzieję, że ma coś wspólnego z klubem „Dynamo Moskwa”, ale chyba nie. Wydanie kiepskie, niemal powielaczowe – stan dst+, ale co najważniejsze – książeczka kosztowała mnie 3 PLN. Napiszę słownie: trzy polskie złote, to chyba mniej niż mała kawa w podobno kultowym „Carmello” (nie wiem nie byłem). Choć więcej niż w bułgarskim barku na Bakalarskiej… chyba nie przepłaciłem.

A co w środku… Na początku autor zastanawia się dlaczego sport w ZSRR jest lepszy niż sport w zgniłym kapitalizmie, to sobie odpuszczę. Potem trochę teorii i statystyk – to mogę pewnie przeczytać po polsku, aż taki fachura od rosyjskiego to nie jestem. Potem opisy ćwiczeń – o, tu będę musiał się pozmużdzać i potem rysunki ćwiczeń, prawie jedna czwarta zawartości książki. A że rysunki małe (ale czytelne), to i treść bogata. Myślę, że moja wiedza teoretyczna wystarczy, żeby rysunki zrozumieć, resztę doczytam.

Lubię rosyjską myśl trenerską, bo co by o nich (o Rosjanach) nie mówić, że sport zawodowy traktowali okropnie, eksploatowali zawodników, poddawali nieludzkiemu treningowi i zabijali w imię wyników farmaceutykami, to sport masowy był naprawdę masowy. Osobiście widziałem książkę wydaną dla nauczycieli wf na wypadek, gdyby gdzieś tam na małej wiosce pojawił się gość, który ma zapał do boksowania. Z taką książką ten wiejski nauczyciel mógł prowadzić chłopaka przez pierwsze bokserskie kroki. Tak by potem do szkół sportowych trafiali tacy niezupełnie zieleni. Fajna rzecz.

---

---

siłka bez przyrządów

Jest jeszcze jedna rzecz, za którą można pochwalić autora książki. Otóż akcesoria do ćwiczeń, które widać na rysunkach są koszmarnie proste. Sznurek, kij, ławeczka, drabinka… żadnych przyrządów, których nie można znaleźć w domu. No dobra, profesjonalnej ławeczki i drabinki w domu nie mam, ale już w pobliskim parku jest tego na pęczki. Kiedyś ktoś w ramach remontu wystawił taką szkolną drabinkę pod tzw. zsyp, ale nie miałem gdzie jej zamontować. W porównaniu z obecnymi książkami, gdzie sprzęt potrafi kosztować nawet kilka stów, to rosyjskie podejście do tematu po prostu mnie zachwyca. Ja wiem, że to wynik takiej filozofii niedostatku, takiego trzebasobieradzizmu, ale dla mnie to plus.

Jak będzie zainteresowanie, to wrzucę jakieś skany… no nie wszystkie – zostawię sobie kilka ćwiczeń, żeby mieć nad wami przewagę 😉