Ja, jako człowiek permanentnie odchudzany (i na tym polega mój problem, bo ja sam się odchudzam niestety dużo rzadziej), powinienem mieć już czarny pas w tej dziedzinie, a co najmniej tytuł Honoris Causa, ale nic z tego. Wyglądam jak wyglądam i choć nie jestem daleki od przeglądania się w lustrze, to przecież jednym z powodów, dla których wiele lat temu wszedłem na salę treningową po raz pierwszy, było utrzymanie wagi (udało się – teraz trzymam ją w łazience za szafką 🙂 ).

odchudzanie… koszmar. Jemy za dużo, ćwiczymy za mało…

Efekt? Jeśli porównam siebie sprzed rozpoczęcia treningów z okresem, kiedy moja waga osiągnęła szczyt, to przez te wszystkie lata przytyłem ponad 30 kilo. Dużo? Za dużo, niestety… Na szczęście to już za mną…

Różnie sobie to tłumaczyłem, a że mięśnie są cięższe niż tłuszcz, że oddech odwrotny brzuszny powoduje „zwiększenie się Dantien” i inne tego typu bzdury. Tak, tak – niestety często wmawiamy sobie, że to co ćwiczymy coś nam daje – że osiągamy jakieś efekty, zazwyczaj dużo większe niż naprawdę. To taki postęp życzeniowy. Ja na szczęście mogę stanąć koło mojej Danusi i od razu wiem, że to d..pa nie postęp.

Ale do brzegu…

Co tak naprawdę ma wpływ na odchudzanie?

co nas odchudza

• 

  Intensywność wysiłku. – Trening sztuki walki – to specyficzny wysiłek. Powinien (piszę powinien, bo często rzeczywistość nie ma nic wspólnego z teorią) zawierać trening statyczny (rozciąganie, siłka), dynamiczny (formy, Jiben Gong) i wewnętrzny (Qi Gong i Nei Gong). Teoretycznie to dobrze, tylko że proporcje nie są takie jakich można byłoby się spodziewać po aktywności fizycznej mającej spalać tłuszcz. Czyli nie ma odpowiednich interwałów, a na dokładkę bardzo często stoimy i słuchamy co instruktor ma nam do powiedzenia. Im dłużej stoimy, tym mniej ćwiczymy – ergo stygniemy i żeby znów spalać trzeba na powrót organizm rozruszać. Taki wysiłek w sztukach walki nie ma ścisłych i powtarzalnych proporcji (wysiłek do spoczynku) lub określonej długości trwania (np. biegam godzinę). Nie jest to więc najlepsze narzędzie redukcji tłuszczyku.

  Lepiej wychodzą tu sporty walki takie jak boks, zapasy lub boks tajski. Tam, poza wyższą intensywnością treningu, spotyka się obwodówki oraz ćwiczenia o identycznej charakterystyce interwałów. Taki model ćwiczeń (ten bardziej intensywny), przy odpowiedniej długości treningu jest wystarczający, by wspomagać chudnięcie. Tak więc jeśli twoim celem jest zrzucenie wagi, to wybierz raczej bardziej intensywne style Kung Fu lub sporty walki.

• 

  Wiek ćwiczącego i jego metabolizm. Wpływ wieku – im dana osoba jest młodsza, tym ma wyższy poziom testosteronu (mężczyźni) oraz hormonu wzrostu – co oznacza łatwiejsze pozbywanie się tkanki tłuszczowej, szybszą regenerację, większy przyrost masy mięśniowej oraz siły. Tyle naukowego wywodu. Za trening Tai Chi biorą się zazwyczaj ludzie, którzy już dawno są po maturze. Nie powinny raczej liczyć na to, że na sali stanie się cud i ich metabolizm nagle ruszy. Natury raczej nie oszukamy. Im człek starszy, tym dieta musi być ostrzejsza, a wymagania wobec treningu rosną.

  Trening Tai Chi nie powoduje też wzrostu masy mięśniowej (ona także przekłada się na intensywniejsze spalanie tłuszczyku). Trzeba także pamiętać, że metabolizm zależy od odżywiania (dieta), trybu życia, poziomu hormonów, ilości tkanki tłuszczowej i uwarunkowań genetycznych.

• 

  Stosowana dieta. –  Im więcej złego jedzenia, tym gorzej. A bardzo często jest tak, że poświęcając dużo czasu na treningi i przejazdy, mamy go coraz mniej dla siebie. Stad biorą się fast foody i kiepskie chińskie knajpy. Sam trening Tai Chi nie spowoduje, że dieta nagle stanie się dla nas przyjazna. Dodatkowo mam wrażenie, że ćwiczymy rzeczy, które dodatkowo obniżają nam metabolizm (ale to jest moje skromne zdanie).

odchudzanie

Podsumowując: Tai Chi nas nie odchudzi, Tai Chi źle ćwiczone już na pewno nie. Ale jeśli zachowamy dobrą dietę, popartą treningiem siłowym i biegowym, to Tai Chi może być bardzo dobrym wyborem. Taki dodatkowy trening na pewno nie zaszkodzi nam na naszej „drodze” w nauce Tai Chi. Wprost przeciwnie – wynikną z tego same pozytywy.

Trzeba bowiem pamiętać, że tak naprawdę odchudzanie działa w drugą stronę – im mniej kilogramów na brzuchu, tym lepiej się ruszamy. Łatwiej jest nam osiągnąć poprawny wzorzec ruchu (brzuchu – ruchu, ale jestem poetyczny). Możemy wykonać więcej powtórzeń i ćwiczyć w niższych pozycjach. Więcej przyjemności będziemy mieli z treningów technik cięższych, takich jak Fa Jin, średnie tempo i inne.

Tak więc odchudzanie dla Tai Chi – jak najbardziej, ale Tai Chi dla odchudzania – niekoniecznie.

A tak swoją drogą…. jeśli ćwiczysz Tai Chi tylko po to, by schudnąć… to daj se spokój. Idź na zumbę albo na jakąś inną „sexi pupę”*

• nazwa oryginalna