Nazbierało się. Przy ostatniej wizycie na Bakalarskiej upał mnie o mało nie zabił. Znów odczuwalna ponad 40 stopni. Qrcze, gdzie te wspaniałe lata, gdzie temperatura dochodziła do 26 stopni i wszyscy byli zadowoleni? Ja chyba mam przodków na północy, a nie w Turcji. Teraz, po tym jak islandzcy wikingowi wykopali albiońskie metroseksualne panienki z Mistrzostw Europy, to byłbym nawet zaszczycony rodziną w okolicy Stöðvarfjörður (jakkolwiek to się wymawia).

Tak więc, było gorąco… Tak gorąco, że od razu po przekroczeniu bramy, zacząłem rozglądać się za wietnamskim wózkiem z przekąskami. A tam zażyczyłem sobie deser. Mieszanina rozpoczyna się od nasypania kruszonego lodu, potem zalania tego paciają fasolową (takie żółte, słodkawe) i w trzeciej fazie czymś na kształt żelek w sosie własnym. Na koniec całość dopełniana jest schłodzonym mlekiem. Dobre, lekko słodkie i chłodzące, nawet te pseudożelki jakieś nieprzesłodzone. Nie wiem jak to się nazywa. Ale z panią od wózka spokojnie można się dogadać wskazując palcem wybraną przekąskę.

wiem co jem?

Na Bakalarskiej zwykle po popełnieniu przestępstwa posilałem się jajecznicą z fetą w bułgarskim barku, ale po zmianie właściciela – jest z tym jakiś problem. A to nie było jajecznicy tylko omlet, a wczoraj pani w ogóle nie wiedziała co to jest jajecznica i dopiero po konsultacji z koleżanką zaproponowała mi słoną bułę z białym serem. Też dobre, ale nie tego szukałem. Wróciłem zatem do wietnamskiego wózka. Można tam też kupić przekąskę na ciepło. Tym razem większość komponentów rozpoznałem. To fasola i ryż, ale posypana jakimiś wiórami (o mięsnym smaku) z dodatkiem czegoś, co z grubsza wygląda na mielonkę. Taki jednolity blok w dwóch wersjach kolorystycznych, ale o bardzo zbliżonych smakach.

 To dobre, pożywne żarcie. Ale co to za wióry?… nie wiem. Nie pytam nawet, bo wiem jaką odpowiedź dostanę: albo nie zrozumiem, co do mnie mówią, albo będzie tak, jak w przypadku wietnamskiego szpinaku. Na pytanie: „co to jest?” usłyszałem „Szpinak, tylko inny” i tak ze wszystkim. Należy uważać w wietnamskich agencjach towarzyskich bo i tam można pewnie usłyszeć „Kobieta, tylko inna”.

Do kupienia jest duuuży pęk zieleniny, który można pokroić i po umyciu wrzucić prosto na patelnię. Jak to zielenina szybko ucieka… ale i tak z jednej porcji powstaje żarcie na dwa dni (z takimi np. przecierakami). Zazwyczaj kroiłem je na cztery części, ale wczoraj postanowiłem poeksperymentować i wrzuciłem większe fragmenty… to był błąd. Pamiętajcie jeszcze, by oprócz cięcia na mniejsze fragmenty, pod koniec smażenia dolać jednego chlusta brandy. Dobre.

desery

W Smakach Azji tradycyjnie już zapakowałem do plecaczka nadziewane buły na parze i dorzuciłem dwa desery. Pierwszy, to coś w rodzaju racucha obsypanego sezamem tylko z dodatkiem farszu, jak zwykle z fasoli.

Drugi deser, bardziej mi znany. To coś na kształt śląskiej kluseczki lecz zrobione z tapioki. Danusia spytała tylko czy to nie kalmar. W środku także był żółtawy farsz z fasoli.

Dobre mają te desery. Nie są aż tak słodkie, żeby nie czuć ich smaku. Są też na tyle inne, że ich niewątpliwym atutem jest ich odmienność. Warto spróbować.