Od dawna nosiłem się z tym wpisem, a dziś trafiłem na filmy, które zachęciły mnie, żebym w końcu tę nosidłość urzeczywistnił. Rzecz będzie o pasie.

Spoko, nie o tym ile kto z nas ma w pasie, będzie o pasie popularnie zwanym pasem judockim (choć w latach 60’tych w języku polskim funkcjonowało słowo dżudowym 😉 – patrz ABC młodego siłacza).

W sportach walki, w których uchwyt jest podstawowym elementem treningu, pas jest bardzo rozpowszechniony. Choć nie wszędzie pas jest taki sam. Czasami przypomina trochę opuszczone szelki, ale najczęściej jest to sztywny, szeroki pas bawełniany, o długości pozwalającej owinąć się dwa razy z okładem. Pas prawdopodobnie wywodzi się ze zwykłego sznura podtrzymującego spodnie przed opadnięciem. Zauważono, że przy uprawianiu zapasów jako formy konkurencji/rozrywki, pasy ułatwiają uchwyt oraz zwiększają atrakcyjność starcia i tak zostało.

Ja mam w domu kilka takich pasów, Pochodzą z czasów kiedy młody ćwiczył Judo, a potem razem ćwiczyliśmy Shotokan. Leży więc tego kilka sztuk, bo co młody zdał egzamin, to trzeba było nowy kupić, do tego doszły moje (bo też jakieś dwa egzaminy zdałem) i jeszcze ze dwa, nie wiem skąd.

Pas do Judo

Pas można też kupić za niewielkie pieniądze praktycznie w każdym sklepie sportowym. Są tam dostępne w dowolnych kolorach, tak więc panie mogą go sobie spersonalizować w zależności od zastosowanego tego dnia makijażu ;).

Nie będziemy jednak pasa wiązać wokół talii (żeby w jednym zdaniu dwa razy nie używać słowa pas). Użyjemy go w innym celu.

Po pierwsze primo – możemy się przy jego pomocy rozciągać. Jeśli brakuje nam rozluźnienia, możemy się przy pomocy takiego pasa przyciągać np. do stóp, albo trzymając pas w dłoniach nad głową ciągniemy raz lewą ręką, raz prawą naciągając barki. Można też ćwiczyć rozciąganie w parach. Ćwiczeń można wymyślać full.

Po drugie primo – statyczne ćwiczenia siłowe. Można pas rozciągać trzymając go w różnych pozycjach, np stańcie stopami na pasie, złapcie obie końcówki i spróbujcie sami siebie unieść do góry. Tych ćwiczeń również można wymyślać full.

Ale najciekawsze (dla mnie) zastosowanie pasa, to ćwiczenie ze strzelającego pasa. Ćwiczenie pochodzi z wszelakich praktyk zapaśniczych. Najczęściej przypisuje się je zawodnikom Shuai Jiao, ale wiem że to popularna praktyka. Na czym polega? Zapraszam do obejrzenia dwóch poniższych filmów obrazujących te ćwiczenia.

Ćwiczenia z pasem

Ćwiczenia Basic

Ćwiczenia trochę mniej Basic i więcej samochodów

Autorem obydwu filmów jest Paul Gerald praktyk Tai Chi, Wing Tsun i paru jeszcze innych sztuk walki. Nie jest jakimś super mistrzem, ale widać że się przykłada. W trakcie kręcenia filmu zdarzyło mu się nawet zachwiać przy wykonywanych technikach. Nie mniej filmy są fajnym materiałem, nawet jeśli ktoś chciałby spróbować samodzielnie poćwiczyć, to mogą się przydać.

Na co bym zwrócił uwagę ćwicząc? Na dwie rzeczy. Po pierwsze – pracować należy nad dźwiękiem powstającym przy strzeleniu z pasa, powinien on być możliwie najgłośniejszy i o najwyższym tonie. Po drugie – pracuje się nad synchronizacją odstawania nogi (wykonania kroku) ze strzeleniem z pasa. Tak więc, jak widzicie, trening z pasem opiera się na pracy z dźwiękiem, czyli to nie jest praktyka dla byłych muzyków heavy metalowych.

Dlaczego lubię takie praktyki? Bo pozwalają się dokształcać samodzielnie lub z niewielkim udziałem ticzera, którego zadaniem jest nauczyć i korygować, a nie prowadzić na sznurku jak barana do rzeźni.

Oczywiście nie myślcie sobie, że jak pomachacie takim pasem, to zostaniecie mistrzami zapasów, bo nie zostaniecie, ale kilka schematów ruchowych powiązanych z koordynacją kierunków ruchów rąk oraz generowania siły, po jakimś czasie powinno się pojawić. A przecież taka koordynacja powoduje, że lepiej wykonujemy formę, że pchające dłonie mają więcej sensu…

Postrzelajcie zatem z pasa. Jeśli komuś to się spodoba zapraszam – piszcie do mnie. Zrobimy kiedyś relację z Waszych praktyk.

PS.

Mój ojciec miał w zwyczaju strzelać ze skórzanego, szerokiego pasa  marynarki wojennej, o dziwo było to zawsze skoordynowane z moimi ocenami w szkole. Ale jak widać dobrym treningiem nasiąkałem od małego. Qrcze gdzieś ten pas zaginął 🙁