Practical Application ad. 1947

Grzebiąc z nudów w komputerze, będąc tak już pod koniec internetu, znalazłem ofertę sprzedaży książki. Zainteresowała ona mnie z kilku powodów. Po pierwsze – w tytule miała słowa „Practical Application”, po drugie – została wydana w 1947 (70 letni wolumin), a po trzecie – kosztowała tylko 25 PLN. To nie jest wielki wydatek, a że jestem teraz trochę uwiązany w domu, to postanowiłem sprawić sobie odrobinę przyjemności i zakupić to dzieło.

Już po kilku dniach miałem książkę w ręku. Pięknie wydana, szyta, z twardą oprawą obciągniętą płótnem, ze złoconymi napisami (!!! – kiedyś to potrafili wydać książkę). Format A5/184 strony i tylko papierowa obwoluta lekko naddarta. Książka wydana w Shanghaju. To prawdopodobnie pierwsze wydanie, szkoda tylko, że bez autografu autora :).

Chen Kung

Pełen tytuł książki brzmi: „TAI-CHI CHUAN. Its Effets and Practical Application”, a jej autorem jest Yarning K. Chen. I tu się zaczęło poszukiwanie, bo lubię wiedzieć coś więcej na temat kupowanych przedmiotów. Problem polegał na tym, że na temat autora znalazłem tylko jedną informację – że był autorem książki. I dopiero po przekopaniu się przez kilkadziesiąt stron trafiłem na wiadomość, że autor posługiwał się też innymi nazwiskami. Tak naprawdę nazywał się Chen Kung, ale znany był też jako Chen Yen-lin (1906-1980). Dlaczego zmieniał nazwisko? Przypomina mi się tylko taki wic… „Facet mówi: Kiedy dowiedziałem się, że moja dziewczyna jest w ciąży, natychmiast zacząłem myśleć o imieniu… wybrałem Juan i wyjechałem do Meksyku”. Nie wiem, może w jego przypadku było inaczej?

Ale skąd się wzięła ta książka? Otóż Chen Kung w 1930 roku był zaawansowanym uczniem Yang Chen Fu. Pewnego dnia poprosił swojego mistrza o wypożyczenie na jeden wieczór rodzinnych rękopisów. O dziwo Yang Chen Fu się zgodził. Ja tam swoich rękopisów nie pożyczam. Pewnie dlatego, iż wiem, że są guano warte… Ale wracając – pretekstem wypożyczenia rękopisów była chęć lepszego zapoznania się z materiałem, w celu poprawy praktyki.

złodziej wiedzy

Nikt nie spodziewał się, że w przeciągu jednej nocy można w jakikolwiek sposób „ukraść” wiedzę. Ale Chen Kung był bogatym kupcem więc zatrudnił siedmiu sprawnych kopistów, którzy przez noc skopiowali cały materiał. Początkowo nikt nic nie wiedział, ale dwa lata później wybuchała afera… Chen Kung zniknął, zmienił profesję (czyli jednak z tym Meksykiem coś mogło być na rzeczy) i został lekarzem medycyny chińskiej. W tym czasie w fachowych czasopismach zaczęły się pojawiać różne fragmenty rękopisów. Rodzina Yang jeszcze wtedy nie wiedziała gdzie nastąpił wyciek. Aż do roku 1943, kiedy to całość skopiowanych tekstów pojawiła się w formie książkowej (*1). Rodzina Yang wyparła się wszystkiego i wydała komunikat, że to fałszerstwo. Nie mniej jednak niedługo potem sami wydali niewielką książeczkę mówiącą o pryncypiach Tai Chi.

Cóż… może Chen Kung okazał się zdradzieckim tudim (*2), ale dzięki jego piractwu jakaś wiedza przetrwała. Czytałem, że w czasie rewolucji kulturalnej rękopisy Yangów spłonęły. Może jego czyn choć częściowo uratował tę wiedzę, albo chociaż wymusił jej ujawnienie w postaci książki rodziny Yang.

Ale wróćmy do książki, którą mam przed sobą. To pewien wyciąg z „oryginalnej” książki Chen Kunga (on sam nie znał angielskiego) – nie zawiera wielu ciekawych tekstów. W zamian za to posiada inne. Czy oryginalne? Nie wiem… ale według mnie raczej nie wszystkie.

Its Effets and Practical Application

Czy książka mnie zainteresuje? Częściowo tak. Zawiera krótki rozdział o zastosowaniach (bez rysunków) więc dużo sobie po nim nie obiecuję. Interesująco wygląda rozdział o wpływie Tai Chi na psychikę ćwiczącego (*3) oraz o korelacjach treningu i moralności (*4). Jest też spora część mówiąca o technikach z partnerem. Będzie zatem trochę materiału do przeczytania.

Przy okazji okazało się, że już o Chen Kungu kiedyś pisałem. Przy okazji pisania o formie podwójnej (o tu) wrzuciłem tam też fotkę Chen Kunga (opisałem go imieniem Chen Yan Lin) w towarzystwie mistrza Jou Tsung Hwa. I tu dochodzimy do pewnego wniosku. Otóż mistrz Jou Tsung Hwa korzystał z nauk Chen Kunga (po prawdzie, to chyba bardziej jego syna), natomiast Jou Tsung Hwa oraz Yang Jwing Ming byli dobrymi znajomymi (*5). Ile wiedzy pomiędzy nimi przepłynęło? Ile z tego próbowano mnie nauczyć i nic nie skumałem? Nie wiem i pewnie nigdy się już nie dowiem.

PS. Książkę można kupić już od 5 dolarów (plus koszty wysyłki) więc nie zrobiłem wielkiego dilu, ale i tak jestem zadowolony. Mój egzemplarz jest za to ładny i naprawdę pochodzi z 1947 – ma więc 70 lat (!!!).

PS II. Nie wiem czy to przypadek, ale po angielsku nazwisko autora traktowane jako czasownik oznacza -opowiadać długą lub nieprawdopodobną historię (tell a long or implausible story).

 

---

*1 Pełny tekst tej pozycji znajdziecie pod tym adresem TAIJI COMPILED: THE BOXING, SABER, SWORD, POLE, AND SPARRING

*2 Tudi – czyli po chińsku uczeń

*3 O dziwo, aż dwa rozdziały pod tym samym tytułem.

*4 Tu się z autorem nie zgadzam… znam trochę polskie środowisko ćwiczących i wiem, że znajomość formy nie zawsze przekłada się na uczciwość w życiu. Czasami legenda ticzera miękkiej sztuki kultywowania zdrowia powoduje zachowania dalekie od moralnych. Czyż „kradzież” rękopisów nie była przypadkiem czynem nie do końca moralnym?

*5 W czasie swojego ostatniego pobytu w Polsce mistrz Yang Jwing Ming opowiadał o swoich kontaktach z mistrzem  Jou Tsung Hwa.