Od zarania dziejów maczuga była powszechnie uważana za najbardziej prymitywną broń — pierwszą, którą wczesny człowiek był w stanie prymitywnie wytworzyć, używając obu rąk, do celów samoobrony, polowania i wojny. Jednak w miarę upływu tysiącleci klub rozwinął romantyczny urok, kojarząc się z bohaterskimi postaciami, takimi jak Herkules, średniowieczni mistrzowie szermierki oraz europejscy siłacze i silne kobiety. Później użycie maczugi było również zalecane przez wojskowych autorów traktatów szermierczych jako przygotowanie fizyczne do szermierki szablą.

W tej książce badamy użycie maczugi zarówno jako broni do samoobrony, jak i narzędzia do ćwiczeń — ze szczególnym uwzględnieniem jej użycia w dziewiętnastowiecznym świecie germańskojęzycznym — i analizujemy szereg niejasnych źródeł technicznych, które dotychczas umknęły uwagę współczesnych uczonych i historyków. Wśród najciekawszych, przedrukowanych w pełnej wersji dwujęzycznej w tej książce, znajduje się zwięzły traktat o szermierce szczegółowo opisujący użycie masywnej, dwuręcznej maczugi. Metoda ta, opublikowana w 1855 roku w Niemczech, ale mająca skandynawskie korzenie, analizuje użycie maczugi pod kątem jej przydatności jako narzędzia zarówno samoobrony, jak i samorozwoju (tj. kultywowania ciała, umysłu i ducha). Ta metoda klubowa była częścią większego, holistycznego systemu szermierczego, który miał na celu zaszczepienie praktykującemu wiedzy z zakresu teorii i mechaniki szermierki, którą można zastosować do dowolnej broni. Jak wyjaśnia autor traktatu:

„ Zwykłe ćwiczenia techniczne lub regulacyjne dotyczące używania pałki rzeczywiście wydają się być przydatne, ponieważ ćwiczy się odpowiednie posługiwanie się tą dwuręczną i masywną bronią tnącą oraz, w nagłym przypadku, maczugą ( lub broń podobna do maczugi), jaka może być pod ręką, mogłaby być użyta z wprawą i bezpiecznie… jednocześnie zawierają elementy estetyczne, z których wyszkolony gimnastyk może z łatwością skorzystać”. Methods of Using the Club zawiera obszerne przypisy, ponad sześćdziesiąt pięć rysunków, obrazów i fotografii z historii oraz zarówno angielskie tłumaczenie, jak i oryginalną niemiecką wersję wspomnianego traktatu.