Grzebania w internecie ciąg dalszy. Znalazłem tam coś takiego, co jest opisane jako „Narodowe Sztuki walki egzaminacyjne”. Od razu przyznam się bez bicia, moja znajomość chińskiego opiera się na tłumaczu googli. To co google wypluwają z siebie to nieczytelna papka jest. Dopiero potem grzebiąc w necie dowiaduje się czegoś więcej.
A więc „walki egzaminacyjne” – nie wiem czy to są walki eliminacyjne w jakimś turnieju czy jakieś egzaminy. Osobiście skłaniam się ku temu pierwszemu. Ale może kiedyś uda mi się wydobyć trochę więcej informacji. Póki co możecie sobie na mnie jeździć jak po łysej kobyle, że konfabuluje.
Pierwszy zestaw fotek pochodzi z 1933. Są to bardzo wyraźne fotki zachwycające piękną sepią. Oto one.
Pekin 1933 – przedstawiciele rządu (a więc Kuomintangu – zresztą ich flaga wisi na budynku) w celu propagowania sztuk walk organizują turniej lub egzaminy (nie bardzo rozumiem tego co napisali). Impreza cieszyła się dużym powodzeniem. Qrcze wielkie to lei tai. Można się po nim ganiać godzinami. Choć widać, że pole walki jest ograniczone do dużo mniejszej przestrzeni, widać tam dwóch zawodników i czterech sędziów. Może arena był przygotowana do prezentowania kilku jednoczesnych pojedynków. Albo może do walk grup. Np grup kibicowskich Znicz Wielki Mur vs Victoria Pustynia Gobi.
walki egzaminacyjne
Zawodnicy przed walką, uśmiechy i wymiana uprzejmości. Żadnego ważenia, żadnego patrzenia sobie w oczy i prasowych przepychanek. Choć zdaje się są w jednej kategorii wagowej. Widać że mają rękawice do łapania i pancerze. I chyba przepaski przez pierś dla rozróżnienia ich przez sędziów. Pancerze są chyba przedłużone w coś w rodzaju fartucha.
Zawodnicy przed walką
Zawodnicy przed walką – skoncentrowani i gotowi do walki. Wyraźnie widać że całość zbroi dopełniały jeszcze ochraniacze na piszczele. Przy tym wszystkim dziwi trochę brak jakiejkolwiek ochrony głowy. Ale może przepisy jakoś ją chroniły.
gotowi!!!
Niestety, nie ma żadnych zdjęć bezpośrednio z walk. Mamy tu zwycięzce. Sposób wskazywania zwycięscy jest taki sam chyba na całym świecie. Jedyna różnica to taka, że sędzia nie stoi po środku. Pokonany nie wygląda na specjalnie pobitego – ale zdjęcie nie jest zbyt wyraźne. W opisie wyraźnie napisano, że zwycięzcy podniesiono lewą rękę. Czy to miało jakieś znaczenie? Nie wiem. Ale jeśli tak, to tłumaczy dlaczego sędzia nie stoi w środku.
zwycięzca
grono sędziowskie
Ostatnia fotka przedstawia przewodniczącego komisji oraz sędziego. Od lewej piastujący obowiązki Przewodniczącego Komisji Egzaminów Guoshu (Narodowe sztuki walki – czyli kung fu), Zhang Zhijiang oraz sędzia Ma Liang. Ten z prawej to naprawdę znaczny gość, nota o nim znajduje się nawet w chinskiej encyklopedii WuShu.
1
Jeśli podoba Ci się moja twórczość i chciałbyś mnie wspomóc w realizowaniu pasji ćwiczenia i propagowania Tai Chi możesz mieć w tym niewielki udział.
Postaw mi kawę (kliknij obok).
Dziękuję.
Chcę jeszcze zauważyć, że wszędzie kręci się dużo wojskowych. Prawda że fajne foty?
Prawda. 🙂