Mistrz Nam w Muzeum Azji i Pacyfiku

NIECH ŻYJE NAM

HISTORIA MISTRZA

Mistrz Nam to niekwestionowany prekursor propagowania Tai Chi w Polsce. Pierwsza poważna książka o Tai Chi która została wydana w naszym kraju traktowała o jego przekazie, była to jednocześnie pierwsza fachowa książka którą sobie kupiłem.

Mistrz Nam to duża osobowość i przyszło mu żyć w Polsce w ciekawych czasach, nic więc dziwnego, że ktoś postanowił spisać z nim wywiad rzekę. W tym miesiącu w MAiP odbędzie się premiera tej książki wraz ze spotkaniem z autorką

fragment książki :

Chciałem zmienić nie tylko wygląd, ale także imię. To nadane mi przy urodzeniu brzmi Hai, czyli morze. Niestety sposób, w jaki wymawiali je Polacy powodował, że brzmiało jak wietnamskie „khai”, czyli cuchnący albo śmierdzący zapach moczu. Wszyscy Wietnamczycy, zwłaszcza starsi studenci, śmiali się z tego i często na mój widok zatykali sobie nos palcami, co mnie bardzo złościło. Kilka razy usłyszałem, jak Polacy śpiewają: „Sto lat, sto lat, niech żyje, żyje nam!”. Nie wiedziałem, o jakiego Nama chodzi – było to dosyć popularne wietnamskie imię. Pomyślałem sobie, że dobrze brzmi i postanowiłem, że tak właśnie będę się przedstawiał. Odtąd zostałem Namem i nikomu nie podawałem mojego prawdziwego imienia.

Może nie będzie tylko o Tai Chi, ale może być ciekawe.

Muzeum Azji i Pacyfiku, ul. Solec 24
Środa, 17.02, godz. 18.00

Wstęp wolny

od autora bloga:

Ja Nama spotkałem tylko raz. Kiedy w zaraz po rozpoczęciu mojej przygody z Tai Chi szukałem sobie szkoły w której mógłbym praktykować zamiast w sekcie do której trafiłem, wytypowałem dwie warszawskie szkoły (zresztą wtedy chyba nie było ich więcej). Jak pierwszą odwiedziłem szkołę Stowarzyszenie Chińskich Sztuk Walki Nama i miałem okazję przyjrzeć się treningowi. Nawet mi się podobało choć wtedy nie rozumiałem jak można ćwiczyć w tak niskich pozycjach. Szczególnie zapadła mi w pamięć jedna z wypowiedzi Nama. Brzmiało to mniej więcej tak.

„Jest teatr i jest opera. W teatrze się pokazuje się miny, a w operze śpiewa. Tai chi to ani teatr ani opera. Tu się nie pokazuje min ani nie śpiewa. Więc jak ćwiczycie nie pokazujcie min ani nie śpiewajcie„.

Chodziło mu o to żeby ćwiczący nie stękali i nie krzywili się w czasie wykonywania formy, proste? Ale jak powiedziane :)))

Wtedy tego samego dnia wybrałem jednak przekaz według mistrza Yang Jwing Minga.