Inne widzenie Taiji – part II

Miała być nowa seria, a tu pół roku i nic. Tak się składało. Niby mam kilka filmików gotowych by pokazać, że Taiji można rozumieć na sposobów wiele, ale jakoś mi nie po drodze było by siąść do pisania o nich. A filmy są tak różne, jak to mój ojciec mawiał – kwadratowo i podłużnie. W tym, że mnie bardziej to podłużnie rajcuje. 😉

Dziś na tapetę weżniemy coś, nad czym zastanawiałem się długo – czy na pewno pokazywać. Tak inne to jest, że musiałem obejrzeć film cztery razy, żeby wyłapać pewne elementy wspólne dla form rodziny Yang.

Dziś rzecz będzie o…

Su Dong Chen

W 1973 roku przeniósł się do Japonii, by konfrontować swoje umiejętności z różnymi ekspertami sztuk walki. Ponoć poznał tam samego mistrza Mas Oyama (osss) Dōshin Sō – założyciel Shorinji Kenpo (oss), Chang Dong Sheng (Shuai Jiao), Hsu Fu Chen, On Wen Zhong (Xingyi Quan) i żeby było jeszcze bardziej eklektycznie –  Imi Lichtenfelda (założyciel Krav Maga)

nieznane źródło?

Skąd zatem to Taiji się wzięło? A ciort wie. Gdzieś tam się pewnie uczył i był to styl Yang. Zmieszał to wszystko, wstrząsnął i doprawił – wyszło co wyszło. Nigdy nie wiem co mam powiedzieć, kiedy ktoś dochodzi do wniosku, że wie lepiej niż jego nauczyciel i trzeba coś zrobić po swojemu. W większości, tacy ludzie to ściemniacze, którzy nie chcą odpowiadać przed swoimi nauczycielami za swoje nieuctwo – wybierają swoje „drogi” – znacie to?. Patrząc na listę nauczycieli Su Dong Chena można mieć nadzieję, że to co sobie wymyślił – ma sens. Z drugiej strony, kiedy ma się aż tak szerokie umiejętności, ciężko jest praktykować każdą sztukę oddzielnie, dużo łatwiej jest praktykować coś zmieszanego.

---

---

Wedle tego co napisano w internecie, formy uczy się poprzez naukę postaw. Ruchy są rzeczą dość dowolną. Ciekawe podejście, ale chyba by mi się spodobało, choć w rezultacie każdy może ćwiczyć po swojemu. I jak tu się dogadać? Pewnie jakieś ograniczenia w tej wolności są.

Inne? Inne. Widać, że Ma Bu (pozycja jeźdźca) jak w Wing Chun, ale ogólny kształt formy zachowany. Nie będę się wypowiadał na temat formy, bo tak zupełnie inna jest. To dowód na to, że Taiji jest bardzo elastyczne i łatwo przyjmuje różne koncepcje. Ta koncepcja podoba mi się, bo jest w niej siła. Zainteresowało mnie coś jeszcze. Trafiłem na filmy z jego seminarium i tam znalazłem coś co jest bardzo podobne do tego, co mistrz Yang Jwing Ming próbował nam zaszczepić w czasie swoje ostatniej wizyty.

inne widzenie Tai Chi

Znane? To coś, co nazywa się coiling (Pisałem o tym w artykułach Coiling oraz Symbol Taiji strona Yang). Wykonanie Su Dong Chena jest na bardzo wysokim poziomie. Nagranie pochodzi z roku 2000.

Czyli inne… ale bardzo podobne.

PS. Jeszcze jeden filmik, taka dyskusja o zastosowaniach, o zmianie, o miejscu… dobre. Chyba mógłbym u niego ćwiczyć – mogłoby mi się podobać.